Πρώτιστος στόχος στη σύγχρονη Οδοντιατρική είναι να διατηρούμε τα φυσικά δόντια όσο γίνεται περισσότερο. Και με τα σύγχρονα πρωτόκολλα θεραπείας αλλά και την εξέλιξη της τεχνολογίας αυτό είναι πιο εφικτό σε σχέση με παλιότερα. Κάποιες φορές όμως δεν μπορούμε να αποφύγουμε τις εξαγωγές για διάφορους λόγους.
Μερικές από τις συχνότερες καταστάσεις που μπορεί να επιβάλλουν την εξαγωγή είναι οι εξής:
Δόντια με εκτεταμένη τερηδόνα που έχει προκαλέσει μεγάλη απώλεια οδοντικού ιστού
Δόντια με κατάγματα που δεν επιδέχονται θεραπεία
Δόντια με μεγάλη κινητικότητα λόγω προχωρημένης περιοδοντίτιδας
Κύστες στα ούλα ή γύρω από το δόντι
Στις παραπάνω περιπτώσεις επιλέγουμε την εξαγωγή για να αποτρέψουμε περαιτέρω προβλήματα στοματικής υγείας. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που χρειάζεται να αφαιρέσουμε υγιή ή σχετικά δόντια στο πλαίσιο κάποιας άλλης θεραπείας ή αποκατάστασης. Π.χ. σε ορθοδοντικές θεραπείες για προβλήματα συνωστισμού, πιθανόν να κριθεί απαραίτητο να εξαγάγουμε κάποιο δόντι ώστε να δημιουργήσουμε το χώρο για να μετακινηθούν τα υπόλοιπα στην επιθυμητή θέση. Εξαγωγές χρειάζονται επίσης σε δόντια που είναι μεν σχετικά υγιή αλλά δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για στήριγμα μιας μερικής τεχνητής οδοντοστοιχίας και πρέπει να καταφύγουμε στην ολική.
Μια εξαγωγή μπορεί να είναι είτε απλή είτε χειρουργική. Η χειρουργική εξαγωγή γίνεται σε περιπτώσεις που η κατάσταση του δοντιού και τα μορφολογικά του χαρακτηριστικά απαιτούν πιο σύνθετες διαδικασίες. Τέτοιες περιπτώσεις έχουμε – μεταξύ άλλων – όταν:
Πριν τη διαδικασία της εξαγωγής θα κάνουμε λεπτομερή ακτινογραφικό έλεγχο για να δούμε την ανατομία του δοντιού, τη θέση και την κατάσταση του γναθικού οστού. Η επέμβαση γίνεται με τοπική αναισθησία και κατά τη διάρκειά της θα νιώσετε την πίεση αλλά όχι πόνο. Μετεγχειρητικά είναι φυσιολογικό να νιώσετε κάποιες ενοχλήσεις και οίδημα που όμως αντιμετωπίζονται με απλά αναλγητικά. Μπορεί να σας χορηγηθεί επίσης αντιβίωση, για να εξασφαλίσουμε ότι δεν θα υπάρξει μόλυνση στη φάση της επούλωσης. Κατά τις πρώτες ημέρες ο πάγος στην εξωτερική πλευρά της γνάθου και η κατανάλωση πιο μαλακών τροφών συμβάλλουν σε μια πιο άνετη επούλωση. Φυσικά, θα σας παράσχουμε όλες τις απαραίτητες οδηγίες για μία ομαλή και όσο το δυνατόν συντομότερη επούλωση.
Μια αρκετά συνηθισμένη χειρουργική διαδικασία στην οδοντιατρική πράξη είναι η αφαίρεση των έγκλειστων ή ημιέγκλειστων φρονιμιτών. Έγκλειστο ονομάζεται το δόντι που δεν έχει αναπτυχθεί κανονικά με αποτέλεσμα να μην ανατείλει και να μείνει μέσα στο ούλο. Ημιέγκλειστο λέγεται αντίστοιχα το δόντι που δεν έχει μεν αναπτυχθεί κανονικά αλλά ένα μέρος τους έχει εμφανιστεί στο στόμα.
Τα δόντια που στη μεγάλη πλειονότητα των περιπτώσεων παραμένουν έγκλειστα ή ημιέγκλειστα είναι φρονιμίτες. Ο φυσιολογικός χρόνος ανατολής για τους φρονιμίτες είναι η ηλικία μεταξύ περίπου 17 και 24 ετών. Επειδή όμως τότε όλα τα υπόλοιπα δόντια έχουν ήδη αναπτυχθεί κανονικά, μπορεί να μην υπάρχει αρκετός χώρος στο πίσω μέρος της γνάθου ώστε οι φρονιμίτες να αναδυθούν ομαλά.
Αυτό μπορεί να προκαλέσει μια σειρά από προβλήματα όπως:
Περιστεφανίτιδα. Ένα από τα συχνά κλινικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε με τους ημιέγκλειστους φρονιμίτες είναι μια τοπική μόλυνση των ούλων γύρω από το τμήμα του φρονιμίτη που έχει ανατείλει μερικώς. Το σημείο αυτό είναι δύσκολο να καθαριστεί με το βούρτσισμα, πράγμα που ευνοεί τη συσσώρευση μικροβίων και την ανάπτυξη φλεγμονής στον ουλικό ιστό. Το αποτέλεσμα είναι ο περιοδικός πόνος, το πρήξιμο, η ερυθρότητα, η κακοσμία και τα προβλήματα με τη μάσηση.
Τερηδόνα – Περιοδοντικά προβλήματα: Η συσσώρευση βακτηρίων σε περιοχή που είναι δύσκολο να καθαριστεί αποτελεσματικά, κάνει τους ημιέγκλειστους φρονιμίτες πιο ευπαθείς στην τερηδόνα αλλά και στην μόλυνση των περιοδοντικών ιστών (ούλο – οστό). Το ίδιο συμβαίνει και όταν ένας φρονιμίτης έχει ανατείλει με κλίση, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται εστίες μικροβίων σε σημείο που δεν φτάνει η οδοντόβουρτσα. Τα προβλήματα είναι πιθανό να επεκταθούν και στο διπλανό δόντι.
Βλάβες σε διπλανά δόντια. Οι έγκλειστοι φρονιμίτες μπορεί να έχουν τέτοια θέση κάτω από τα ούλα ώστε να πιέζουν τη ρίζα του παρακείμενου τραπεζίτη και να προκαλέσουν φθορές.
Ορθοδοντικά προβλήματα. Όταν ο φρονιμίτης προσπαθεί να ανατείλει, μπορεί να προκαλέσει μετακίνηση των υπόλοιπων δοντιών στο φραγμό και κατά συνέπεια πρόβλημα συνωστισμού. Αν μάλιστα έχει προηγηθεί ορθοδοντική θεραπεία κατά την εφηβεία, οι φρονιμίτες μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο το θεραπευτικό της αποτέλεσμα.
Κύστες. Γύρω από έναν έγκλειστο φρονιμίτη μπορεί να αναπτυχθούν κύστες που σταδιακά μεγαλώνουν και καταστρέφουν το οστό της γνάθου.
Οι φρονιμίτες που παρουσιάζουν τέτοια προβλήματα θα πρέπει να εξάγονται. Συχνά μάλιστα προτείνουμε την προληπτική εξαγωγή τους μόλις ανατείλουν ώστε να αποφύγουμε τυχόν προβλήματα στο μέλλον. Η προληπτική εξαγωγή είναι πιο απλή διαδικασία αφού δεν υπάρχουν ακόμα προβλήματα, οι ρίζες δεν έχουν αναπτυχθεί πλήρως και η επούλωση ολοκληρώνεται πιο σύντομα. Σε κάθε περίπτωση θα εκτιμήσουμε την κατάσταση με κλινικό και ακτινογραφικό έλεγχο ώστε να αποφασίσουμε ποια είναι η κατάλληλη αντιμετώπιση.
Η διαδικασία γίνεται με τοπική αναισθησία, δηλαδή δεν προκαλεί πόνο και ουσιαστικά θα αισθανθείτε μόνο την πίεση κατά την εξαγωγή. Μετεγχειρητικά ένα οίδημα ή και κάποιες ενοχλήσεις είναι αναμενόμενα αλλά σύντομα θα υποχωρήσουν. Θα σας δώσουμε φυσικά σαφείς μετεγχειρητικές οδηγίες ώστε η επούλωση να γίνει όσο το δυνατόν γρηγορότερα και χωρίς επιπλοκές.
Copyright ©2024 All rights reserved powered by DARC.ai
Copyright ©2024 All rights reserved powered by DARC.ai
Copyright ©2024 All rights reserved powered by DARC.ai